Στην ανατολική πλευρά του δημοτικού σχολείου του χωριού μας, υπάρχει Μνημείο αφιερωμένο στους Βουνιώτες που έδωσαν την ζωή τους στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, Ανδρέα Βλάμη και Πλάτωνα Στυλιανού.
To Μνημείο ανεγέρθηκε σαν ελάχιστος φόρος τιμής στα δύο αθάνατα παλικάρια, που αγωνίστηκαν για ότι ωραίο και υψηλό, πολύτιμο και ιερό, για το υπέρτατο αγαθό της Ελευθερίας. Οι ανδριάντες των δύο παλικαριών, που δεσπόζουν του μνημείου, εκπέμπουν στον κάθε επισκέπτη ηχηρά και αθάνατα μηνύματα• ότι πάντοτε υπάρχουν αθάνατες αξίες, όπως η Ελευθερία και η αξιοπρέπεια, για τις οποίες κάθε υπεύθυνος και έντιμος πολίτης αξίζει να αγωνίζεται και να προσφέρει ακόμα και την ζωή του υπερασπιζόμενος τις.
Στο Μνημείο υπάρχει και μια πλάκα με τα ονόματα των δύο αγνοουμένων της κοινότητας Διομήδη Στυλιανού Πνευματικού, 19 χρόνων, και του Βρυώνη Μονιάτη, επίσης 19 χρόνων, καθώς και το όνομα του βάναυσα δολοφονηθέντα από τους Τούρκους, το 1974, Χριστόδουλου Μενελάου, πατέρα 10 ανήλικων παιδιών. Η πλάκα «υπογραμμίζει» μια από τις τραγικότερες πτυχές της τουρκικής εισβολής, το άλυτο πρόβλημα των αγνοουμένων μας.
Το Κοινοτικό Συμβούλιο και ο Σύνδεσμος Αποδήμων βοήθησαν στην ανέγερση αυτού του Μνημείου για να υπενθυμίζουν το χρέος και τις ευθύνες όλων μας για ανεύρεση των αγνοουμένων και για δικαίωση της θυσίας των πεσόντων.
Αντρέας Βλάμης
Ο Ανδρέας Βλάμης ήταν 17χρόνος μαθητής του Λανιτείου Γυμνασίου όταν στις 19 του Νοέμβρη του 1956, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να αποσπάσει όπλο από Τούρκο αστυνομικό σε μπλόκο στην Τσιαμούδα Λεμεσού.
Ο Βλάμης ήταν από τους πρωτεργάτες των μαθητικών εκδηλώσεων του 1956 που έλαβαν χώρα στη Λεμεσό. Πρωτοστατούσε σε κάθε μαθητική εκδήλωση, θέτοντας πολύ συχνά τον εαυτό του σε κίνδυνο αψηφώντας τις συνέπειες για την ίδια του την ζωή.
Η δράση του ήταν ποικίλη από ρίξιμο φυλλαδίων μέχρι ανατινάξεις και δολιοφθορές κατά των Αγγλικών στρατευμάτων. Για τη δράση του αυτή μεταπήδησε από πολύ νωρίς στις ομάδες κρούσης της Οργάνωσης.
Το μήνυμα του θανάτου του αντήχησε βαρύ σε όλη την πόλη και επαρχία Λεμεσού. Οι καμπάνες κτύπησαν πένθιμα και πλήθος λαού ακολούθησε το φέρετρο μέχρι το κοιμητήριο στο Βουνί, όπου θάφτηκε ντυμένο στην γαλανόλευκη, λίπασμα στο βωμό της ελευθερίας.
Μπορεί να ήταν πολύ σύντομη η ζωή του ήρωα, και σαν διάττοντας αστέρας να πέρασε από το στερέωμα τούτου του τόπου. Όμως ήταν μια ζωή μεστή σε πράξεις, ιδανικά και αξίες, φάρος φωτοδότης για τις μελλούμενες γενιές.
Πηγή: Κοινοτικό Συμβούλιο Βουνίου
Πλάτωνας Στυλιανού
Ο Πλάτωνας Στυλιανού συνελήφθη από τους Άγγλους στις 24 Ιουλίου το 1958 και εκρατείτο στο Λανίτειο Γυμνάσιο που μετατράπηκε σε χώρο κρατητηρίων. Ήταν 32 χρόνων παντρεμένος με έξι ανήλικα παιδιά.
Οι “πολιτισμένοι” δυνάστες μεταχειρίστηκαν κάθε μέσο για να αποσπάσουν από τον ήρωα πληροφορίες για την οργάνωση. Απτόητος, πραγματικός λεβέντης, άντεξε το μαρτύριο με την ίδια πίστη και θάρρος των πρώτων Χριστιανών στα μαρτύρια των διωκτών τους.
Η διαβολικότητα των δημίων του επιστράτευσε τα πιο απάνθρωπα μέσα. Βράχος ακλόνητος ο ήρωας ούτε στιγμή δε δείλιασε, ούτε στιγμή δε λιποψύχησε, μέχρι που η φυσική αντοχή λύγισε και το άψυχο κορμί του ηρωομάρτυρα έπεσε νεκρό. Στο άψυχο του σώμα, όταν δόθηκε για ταφή στους δικούς του, ήσαν αποτυπωμένα τα ανείπωτα μαρτύρια στα οποία υποβλήθηκε, με μώλωπες σε όλο το σώμα, με βγαλμένα νύχια, ξεριζωμένα μουστάκια, συντριμμένο το κρανίο από τη μέγγενη. Σταματά ο νους, σφίγγεται η καρδιά του ανθρώπου στην ανείπωτη θηριωδία, σε ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα από τους “πολιτισμένους” κατακτητές. Η κατά παραγγελία νεκροψία αποφάνθηκε για θάνατο από “φυσικά αίτια”.
Πηγή: Κοινοτικό Συμβούλιο Βουνίου
Διομήδης Στυλιανού Πνευματικού
Toggle Content goes here
Χριστόδουλος Μενελάου
Toggle Content goes here
